Ik weet nog precies wat ze tegen me zei: “Ester, ik werk hier al lang, ik zie nu opnieuw collega’s gedwongen vertrekken. Elke keer raakt het me weer. Bestaat er zoiets als TE betrokken zijn? Ik denk dat ik meer afstand nodig heb, zodat ik minder snel geraakt wordt. Dan kan ik mijn werk blijven doen, en het volhouden hier.”

Kwetsbaar zijn
Terwijl haar woorden nog in de lucht hangen, blijf ik stil… Ik ben geloof ik een beetje geschokt. Betrokken zijn, dat zou toch ons streven moeten zijn? Zowel privé als in ons werk? Maar bij haar zie ik verdriet en teleurstelling. Ik bewonder ook haar kwetsbaarheid. Dat ze dit met mij deelt en dat ze durft toe te geven dat ze eigenlijk op het punt van opgeven staat. Ze doorbreekt de stilte*. Juist dat bevestigt hoe betrokken ze is.

Je onveilig voelen
Enkele maanden later overkomt mij iets vergelijkbaars. Ik word op mijn werk overvallen door een gevoel van onveiligheid. Door één bepaalde persoon. Zo onveilig, dat ik het liefst wil vluchten. Voor de situatie, voor de baan, maar vooral voor de kwetsbaarheid die ik voel. Hè?? Dit is toch niets voor mij?? Ik wil niet opgeven. Ik ga naar een coach. Ik onderzoek wat ik zelf kan doen aan deze situatie, ik wil niet vluchten! Ik verzamel moed en probeer opnieuw verbinding te maken met de opdrachtgever in kwestie. Het mislukt, en ik voel me nog meer gekwetst. 

Hoe heb ik dit laten gebeuren?
En dan gaat mijn ratio aan. Ik weet dat ik dat altijd doe, in tijden van stress. “Ik heb deze interne opdrachtgever te dichtbij laten komen”, zeg ik tegen mezelf. Haar boosheid en afkeuring voor mijn werkwijze komen daardoor zo hard binnen, dat ik geraakt wordt in mijn essentie als mens. Ik voel me afgewezen, niet gewaardeerd. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren?

Uit balans
Opeens veranderen betrokkenheid en kwetsbaarheid in zwaktes, als emoties die me uit balans kunnen brengen. Emoties die ik misschien voortaan maar thuis moet laten? En ik denk terug aan die collega, een paar maanden geleden. Opeens snap ik haar, omdat ik het nu zelf ook voel. 

“Weggaan voelde niet meer als vluchten,
maar als kiezen voor mezelf.”

Cirkel van invloed
Nu ik zelfstandig trainer en veranderkundige ben, en tijd de wonden heelt, kan ik op een andere manier kijken naar de situatie waar ik in zat. Ik ben er trots op dat ik proactief** bleef. Ik legde de schuld niet bij een ander, ging op zoek naar mijn eigen aandeel in dat gevoel van onveiligheid op mijn werk. Ik ging het gesprek aan met de persoon in kwestie. En uiteindelijk koos ik ervoor om uit de situatie te stappen. Het lag niet in mijn cirkel van invloed om de werkrelatie weer goed te krijgen. Ik kon pas weer mezelf zijn in een nieuwe omgeving. Ik ging op reis, ik dacht na. En toen gebeurde er iets moois met mij: Weggaan voelde niet meer als ‘vluchten’, maar als kiezen voor mezelf.

Een leider die beschermt
Ook kijk ik met een professionele bril terug naar het leiderschap waar ik en die ’TE betrokken’ collega mee te maken hadden. Bij ons allebei ontbrak een leider die ons beschermde tegen die neerwaartse spiraal. Allebei voelden we ons niet begrepen en niet gesteund***. Als tegenreactie, uit zelfbescherming, besluiten veel mensen dan dus hun kwetsbaarheid en betrokkenheid in de ijskast te zetten. Zelf deed ik het ook. Gelukkig maar heel even.

 

Bronnen:
* Listening to shame – Brené Brown https://youtu.be/L0ifUM1DYKg
** 7 habits of highly effective people – Stephen Covey
*** Why good leaders make you feel safe – Simon Sinek https://youtu.be/lmyZMtPVodo